Es isch nooch de Himmelfàhrt Chrischti g’sinn. D’Àposchtel, e pààr Fraue un im Jesüs sini Brieder sinn nooch Jerüsàlem zeruckgekehrt*. Es heisst: „Sie sinn einstimmig binànd g’sinn un hàn b’ständig mitenànder gebätt.“ De Lükàs zählt noch emol d’Àposchtel uf. Wenn m’r ihri Nämme heert, noh isch’s gàr nitt so selbschtverständlich, dàss se sich einstimmig im Gebätt versàmmle. Do sinn nämlich Männer, gànz unterschiedlichi Type, gànz verschiede in ihrem Temperàment, in ihrem Chàràkter, in ihrer Eijeàrt. Es isch e eijetlich e seltsàmi Schàr: Drufgänger, Hitzkepf, Geldmänner, Zwiifler, sogàr e Fànàtiker isch debi, wo d’Remer üs ’em Lànd jaawe will. Ken Schuss Pulver dät m’r fer diss Hifele genn: Mensche mit Fehler un Schwäche, mit Ecke un Kànte, begeischterungsfähig, àwwer au àngschtvoll un kleinmietig. Sie brüche e Àntriebskràft. Die isch ’ne versproche. Sie wàrte uf de Heilig Geischt. Un wàs màche se? Sie bätte. Vor ’em Züepàcke fàlte se d’Händ. In de Stille bereite se sich vor. Sie soll...
L'accès complet à cet article est payant.
Pour continuer à lire, vous avez 2 choix