Hümor isch Trumpf !

Fàsenàcht. D'Welt wurd uf de Kopf g'stellt. Schlàràffe, Nàrrespring, Umzig… M'r màcht sich luschtig iwwer Kirich un Stààt. M'r sààt im Nächschte d'Wohrhet mit Hümor.

D'Kirich het vun jeher versüecht diss närrische Triiwe… ze vertriiwe. Üssischtslos! D'Mensche brüche e Ventil, wil de Druck un d'Not einfàch ze viel sinn. Hümor isch, wenn m'r trotzdem làcht!

Fàschtezit. Sinnàm Äschermittwuch d'Deifelsspring erum? Nitt unbedingt! Sicher m'r b'sinnt sich meh àss sunscht uf Chrischtüs. M'r will em nähter komme un sich nej orientiere.

Àwwer de Sàtàn will immer noch 's letschte Wort hàn. Er schlicht sich iwweràl enin. Àm beschte m'r làcht iwwer 'ne. Denn er verliert dort sini Màcht, wo m'r üs frohem Herz iwwer 'ne làcht.

Oschtere. 's Gràb isch läär. De Herr het de Dod iwwerwunde. Es isch nitt verbotte ze stupfe. De Paulüs het's uns vorgemàcht: "Dod, wo isch denn diner Sieg? Dod, wo bliit diner Stàchel?"

In de Kirich verzählt m'r màncherorts sogàr àm dem heilige Dàà e Witz. 's Làche soll d'Freid iwwer d'Uferstehung vum Herr züem Üsdruck bringe. So wurd Glauwe mit Hümor verbunde.

"Supp ohne Sàlz,

Brote ohne Schmàlz,

Pfàrrer ohne Hümor,

Herrgott, bewàhr uns devor!"

Daniel Steiner